Puerto Montt is a port city and commune in southern Chile, located at the northern end of the Reloncaví Sound in the Llanquihue Province, Los Lagos Region, 1,055 km to the south of the capital, Santiago. The commune spans an area of 1,673 km2 (646 sq mi) and has a population of 245,902 in 2017. It is bounded by the communes of Puerto Varas to the north, Cochamó to the east and southeast, Calbuco to the southwest and Maullín and Los Muermos to the west.

Founded as late as 1853 during the German colonization of southern Chile, Puerto Montt soon outgrew older neighboring cities due to its strategic position at the southern end of the Chilean Central Valley being a gateway city into Chiloé Archipelago, Llanquihue and Nahuel Huapi lakes and Western Patagonia.

Puerto Montt has gained renown and grown significantly due to the rise of Chile as the second largest salmon producer of the world during the 1990s and 2000s. However, the Chilean salmon aquaculture crisis of the late 2000s resulted at least temporarily in severe unemployment and exposed weaknesses in the local economy. The city's cultural heritage mixes elements of Chiloé culture with German heritage although the city has attracted a significant number of newcomers from all over Chile in the last 30 years due to employment opportunities.

Mykonos is a Greek island, part of the Cyclades, lying between Tinos, Syros, Paros and Naxos. The island spans an area of 85.5 square kilometres (33.0 sq mi) and rises to an elevation of 341 metres (1,119 feet) at its highest point. There are 10,134 inhabitants (2011 census), most of whom live in the largest town, Mykonos, which lies on the west coast. The town is also known as Chora (i.e. the Town in Greek, following the common practice in Greece when the name of the island itself is the same as the name of the principal town).

Ոչ միայն Եվրոպան կարող է հպարտանալ Նորվեգական ֆյորդերի կախարդական բնությամբ, այլև չիլիական ֆյորդերը։ Չիլիական ֆյորդերը ներկայացնում են տարբեր չափերի կղզիներ և կղզյակներ, հսկայական քարեր ու ջրից դուրս ցցված սառույցներ, որոնք ունեն տարբեր երանգներ՝ ձյունասպիտակից մինչև կանաչավուն։ Սառցադաշտերը ժայռերին և լեռների լանջերին ստեղծում են թատերական դեկոր scenery-ի տպավորություն։ Չիլիական ֆյորդերը հիացնում են իրենց տեսարաններով, որտեղ ցամաքն ու ծովը միաձուլվում են՝ առաջացնելով կղզիների, ֆյորդերի, վտակներով գետերի, լճերի և հազարամյա ծառերով ծածկված բլուրների լաբիրինթոս։

Չիլիական ֆյորդերը զարմանալի վայր են, որը հրաշքով խուսափել է մարդու միջամտությունից։ Երբ մառախուղը ցրվում է արևի ճառագայթներով, ձեր առջև բացվում է Անդերի հրաշալի տեսարանը, Խաղաղ օվկիանոսի սառը ջրերը և փարթամ, զմրուխտյա անտառները։

Ոչ միայն Եվրոպան կարող է հպարտանալ Նորվեգական ֆյորդերի կախարդական բնությամբ, այլև չիլիական ֆյորդերը։ Չիլիական ֆյորդերը ներկայացնում են տարբեր չափերի կղզիներ և կղզյակներ, հսկայական քարեր ու ջրից դուրս ցցված սառույցներ, որոնք ունեն տարբեր երանգներ՝ ձյունասպիտակից մինչև կանաչավուն։ Սառցադաշտերը ժայռերին և լեռների լանջերին ստեղծում են թատերական դեկոր scenery-ի տպավորություն։ Չիլիական ֆյորդերը հիացնում են իրենց տեսարաններով, որտեղ ցամաքն ու ծովը միաձուլվում են՝ առաջացնելով կղզիների, ֆյորդերի, վտակներով գետերի, լճերի և հազարամյա ծառերով ծածկված բլուրների լաբիրինթոս։

Չիլիական ֆյորդերը զարմանալի վայր են, որը հրաշքով խուսափել է մարդու միջամտությունից։ Երբ մառախուղը ցրվում է արևի ճառագայթներով, ձեր առջև բացվում է Անդերի հրաշալի տեսարանը, Խաղաղ օվկիանոսի սառը ջրերը և փարթամ, զմրուխտյա անտառները։

Ushuaia is the capital of Tierra del Fuego, Antártida e Islas del Atlántico Sur Province, Argentina. It is commonly regarded as the southernmost city in the world. Ushuaia is located in a wide bay on the southern coast of Isla Grande de Tierra del Fuego, bounded on the north by the Martial mountain range, and on the south by the Beagle Channel. It is the only municipality in the Department of Ushuaia, which has an area of 9,390 km2 (3,625 sq mi). It was founded October 12 of 1884 by Augusto Lasserreand is located on the shores of the Beagle Channel surrounded by the mountain range of the Martial Glacier, in the Bay of Ushuaia. Besides being an administrative center, it is a light industrial port and tourist hub.

Պորտ-Սթենլի — աշխարհի վերջը բրիտանական ոճով

Պորտ-Սթենլի՝ Ֆոլքլենդի կղզիների գլխավոր քաղաքն ու վարչական կենտրոնը, գտնվում է Արեւելյան Ֆոլքլենդ կղզու արեւելյան ափին։ Դա Միացյալ Թագավորության ամենահարավային մայրաքաղաքն է եւ աշխարհի ամենապակաս բնակեցված մայրաքաղաքներից մեկը՝ մոտ 2500 բնակիչով։ Քաղաքը զարմացնում է վայրի բնության եւ ճանաչելի բրիտանական մշակույթի տարրերի համադրությամբ. այստեղ կարելի է տեսնել կարմիր հեռախոսային բուդկեր, հարմարավետ պաբեր, անգլիական տներ եւ խնամված այգիներ։

Պորտ-Սթենլին շրջապատված է զարմանալի բնապատկերներով՝ բլուրներով, հեքիաթային ծոցերով եւ պինգվինների գաղութներով, որոնք հեշտությամբ կարելի է հանդիպել մոտակայքում։ Քաղաքում գործում է հետաքրքիր թանգարան, որը պատմում է արխիպելագի պատմության եւ 1982 թվականի ռազմական հակամարտության մասին։ Սա եզակի վայր է, որը գրավում է բնության սիրահարներին, խաղաղությունը փնտրողներին եւ անսովոր երթուղիներ փնտրող ճանապարհորդներին՝ իդեալական վայր է նրանց համար, ովքեր փնտրում են իրական մեկուսացում աշխարհի ծայրում։

Պունտա դել Էստե — Ուրուգվայի ծովափնյա առողջարան Ատլանտիկի ափին
Պունտա դել Էստեն Հարավային Ամերիկայի ամենահայտնի առողջարաններից է, որը գտնվում է Ուրուգվայի հարավային ափին՝ այն տեղում, որտեղ Ատլանտյան օվկիանոսը միանում է Լա Պլատա էստուարի հետ։ Այս քաղաքը հայտնի է իր հակադրություններով. մեկ կողմից՝ շքեղ թաղամասեր, ժամանակակից երկնաքերեր, նավահանգիստներ և բարձրակարգ ռեստորաններ, իսկ մյուս կողմից՝ հանգիստ ավազոտ լողափեր, գեղատեսիլ ավազաթմբեր և ալիքներ, որոնք իդեալական են սերֆինգի համար։ Այն հաճախ անվանում են «Հարավային Ամերիկայի Մոնակո»՝ իր շքեղ ենթակառուցվածքների և համաշխարհային ճանաչում ունեցող հյուրերի շնորհիվ։

Բացի լողափերից՝ քաղաքը առաջարկում է մշակութային և բնական տեսարժան վայրեր՝ "La Mano" քանդակը, որը դարձել է քաղաքի խորհրդանիշը, Ralli ժամանակակից արվեստի թանգարանը, ինչպես նաև ափամերձ կղզիները՝ ծովառյուծներով։ Արժե այցելել նաև Լա Բարրա թաղամասը իր բոհեմյան մթնոլորտով կամ վայելել մայրամուտը Փունտա դել Էստեի փարոսի մոտ։ Ամառային սեզոնին (դեկտեմբեր–փետրվար) քաղաքը դառնում է աշխույժ կենտրոն՝ գրավելով զբոսաշրջիկներին ամբողջ աշխարհից։

Montevideo is the capital and largest city of Uruguay. According to the 2011 census, the city proper has a population of 1,319,108 (about one-third of the country's total population) in an area of 201 square kilometres (78 sq mi). The southernmost capital city in the Americas, Montevideo is situated on the southern coast of the country, on the northeastern bank of the Río de la Plata.

The city was established in 1724 by a Spanish soldier, Bruno Mauricio de Zabala, as a strategic move amidst the Spanish-Portuguese dispute over the platine region. It was also under brief British rule in 1807. Montevideo is the seat of the administrative headquarters of Mercosur and ALADI, Latin America’s leading trade blocs, a position that entailed comparisons to the role of Brussels in Europe.

Montevideo is the capital and largest city of Uruguay. According to the 2011 census, the city proper has a population of 1,319,108 (about one-third of the country's total population) in an area of 201 square kilometres (78 sq mi). The southernmost capital city in the Americas, Montevideo is situated on the southern coast of the country, on the northeastern bank of the Río de la Plata.

The city was established in 1724 by a Spanish soldier, Bruno Mauricio de Zabala, as a strategic move amidst the Spanish-Portuguese dispute over the platine region. It was also under brief British rule in 1807. Montevideo is the seat of the administrative headquarters of Mercosur and ALADI, Latin America’s leading trade blocs, a position that entailed comparisons to the role of Brussels in Europe.

the capital city and chief port of Argentina, in the eastern central part of the country, on the Plata River; population 3,042,600 (est. 2008).

the capital city and chief port of Argentina, in the eastern central part of the country, on the Plata River; population 3,042,600 (est. 2008).

the capital city and chief port of Argentina, in the eastern central part of the country, on the Plata River; population 3,042,600 (est. 2008).

Montevideo is the capital and largest city of Uruguay. According to the 2011 census, the city proper has a population of 1,319,108 (about one-third of the country's total population) in an area of 201 square kilometres (78 sq mi). The southernmost capital city in the Americas, Montevideo is situated on the southern coast of the country, on the northeastern bank of the Río de la Plata.

The city was established in 1724 by a Spanish soldier, Bruno Mauricio de Zabala, as a strategic move amidst the Spanish-Portuguese dispute over the platine region. It was also under brief British rule in 1807. Montevideo is the seat of the administrative headquarters of Mercosur and ALADI, Latin America’s leading trade blocs, a position that entailed comparisons to the role of Brussels in Europe.

Իլհաբելա — բրազիլական դրախտ բնության և արկածների սիրահարների համար

Իլհաբելան գեղատեսիլ արխիպելագ է և ինքնավար համայնք Բրազիլիայի Սան Պաուլու նահանգում, որը կազմված է հիմնական կղզուց և մի քանի փոքր կղզիներից։ Անվանումը թարգմանվում է որպես «գեղեցիկ կղզի», և այն լիովին արդարացնում է իր անունը։ Կղզու տարածքի ավելի քան 80 տոկոսը ընդգրկված է Իլհաբելայի պետական պարկի կազմում, որտեղ կան խիտ արևադարձային անտառներ, ջրվեժներ և հետիոտն արահետներ։ Այս վայրը հայտնի է նավավարների, սուզորդների և բնության խաղաղությունը փնտրողների շրջանում։

Իլհաբելան հայտնի է ոչ միայն իր ոսկեգույն ավազով լողափերով և բյուրեղյա մաքուր ջրերով, այլև եզակի հնարավորությամբ՝ դիտելու կետերի միգրացիան։ Քաղաքում հաճախ անցկացվում են առագաստանավային ռեգատներ, այդ թվում՝ միջազգային մրցումներ։ Տուրիստները կարող են այցելել գաղութային շրջանի հնագույն շինություններ և վայելել ծովափնյա ռեստորանների մթնոլորտը՝ համտեսելով թարմ ծովամթերք։ Իլհաբելան համատեղում է անաղարտ բնությունը, ակտիվ հանգիստը և դանդաղկոտ ապրելակերպը՝ դառնալով իդեալական ուղղություն տարվա ցանկացած եղանակին։

Rio de Janeiro is the second-most populous municipality in Brazil and the sixth-most populous in the Americas. The metropolis is anchor to the Rio de Janeiro metropolitan area, the second-most populous metropolitan area in Brazil and sixth-most populous in the Americas. Rio de Janeiro is the capital of the state of Rio de Janeiro, Brazil's third-most populous state. Part of the city has been designated as a World Heritage Site, named "Rio de Janeiro: CariocaLandscapes between the Mountain and the Sea", by UNESCO on 1 July 2012 as a Cultural Landscape.

Founded in 1565 by the Portuguese, the city was initially the seat of the Captaincy of Rio de Janeiro, a domain of the Portuguese Empire. Later, in 1763, it became the capital of the State of Brazil, a state of the Portuguese Empire. In 1808, when the Portuguese Royal Court transferred itself from Portugal to Brazil, Rio de Janeiro became the chosen seat of the court of Queen Maria I of Portugal, who subsequently, in 1815, under the leadership of her son, the Prince Regent, and future King João VI of Portugal, raised Brazil to the dignity of a kingdom, within the United Kingdom of Portugal, Brazil, and Algarves. Rio stayed the capital of the pluricontinental Lusitanian monarchy until 1822, when the War of Brazilian Independence began. This is one of the few instances in history that the capital of a colonising country officially shifted to a city in one of its colonies. Rio de Janeiro subsequently served as the capital of the independent monarchy, the Empire of Brazil, until 1889, and then the capital of a republican Brazil until 1960 when the capital was transferred to Brasília.

Rio de Janeiro is the second-most populous municipality in Brazil and the sixth-most populous in the Americas. The metropolis is anchor to the Rio de Janeiro metropolitan area, the second-most populous metropolitan area in Brazil and sixth-most populous in the Americas. Rio de Janeiro is the capital of the state of Rio de Janeiro, Brazil's third-most populous state. Part of the city has been designated as a World Heritage Site, named "Rio de Janeiro: CariocaLandscapes between the Mountain and the Sea", by UNESCO on 1 July 2012 as a Cultural Landscape.

Founded in 1565 by the Portuguese, the city was initially the seat of the Captaincy of Rio de Janeiro, a domain of the Portuguese Empire. Later, in 1763, it became the capital of the State of Brazil, a state of the Portuguese Empire. In 1808, when the Portuguese Royal Court transferred itself from Portugal to Brazil, Rio de Janeiro became the chosen seat of the court of Queen Maria I of Portugal, who subsequently, in 1815, under the leadership of her son, the Prince Regent, and future King João VI of Portugal, raised Brazil to the dignity of a kingdom, within the United Kingdom of Portugal, Brazil, and Algarves. Rio stayed the capital of the pluricontinental Lusitanian monarchy until 1822, when the War of Brazilian Independence began. This is one of the few instances in history that the capital of a colonising country officially shifted to a city in one of its colonies. Rio de Janeiro subsequently served as the capital of the independent monarchy, the Empire of Brazil, until 1889, and then the capital of a republican Brazil until 1960 when the capital was transferred to Brasília.

Rio de Janeiro is the second-most populous municipality in Brazil and the sixth-most populous in the Americas. The metropolis is anchor to the Rio de Janeiro metropolitan area, the second-most populous metropolitan area in Brazil and sixth-most populous in the Americas. Rio de Janeiro is the capital of the state of Rio de Janeiro, Brazil's third-most populous state. Part of the city has been designated as a World Heritage Site, named "Rio de Janeiro: CariocaLandscapes between the Mountain and the Sea", by UNESCO on 1 July 2012 as a Cultural Landscape.

Founded in 1565 by the Portuguese, the city was initially the seat of the Captaincy of Rio de Janeiro, a domain of the Portuguese Empire. Later, in 1763, it became the capital of the State of Brazil, a state of the Portuguese Empire. In 1808, when the Portuguese Royal Court transferred itself from Portugal to Brazil, Rio de Janeiro became the chosen seat of the court of Queen Maria I of Portugal, who subsequently, in 1815, under the leadership of her son, the Prince Regent, and future King João VI of Portugal, raised Brazil to the dignity of a kingdom, within the United Kingdom of Portugal, Brazil, and Algarves. Rio stayed the capital of the pluricontinental Lusitanian monarchy until 1822, when the War of Brazilian Independence began. This is one of the few instances in history that the capital of a colonising country officially shifted to a city in one of its colonies. Rio de Janeiro subsequently served as the capital of the independent monarchy, the Empire of Brazil, until 1889, and then the capital of a republican Brazil until 1960 when the capital was transferred to Brasília.

Salvador is the capital of Bahia state and was formerly the first capital of Brazil. Salvador is known for its endless number of churches, as well as for being a land of majestic fortresses. After visiting these places, it is also worth taking a look at the Chapada Diamantina National Park – the most interesting natural park in Brazil. In Salvador, there reigns an atmosphere of joy, revelry, and holidays – this is due to the fact that the local population was influenced by Africa. In Salvador, you can always admire the natural beauty of this area. You will be enchanted by the sensuality of this land, and you will be able to discover a piece of its mysterious power.

Salvador is the capital of Bahia state and was formerly the first capital of Brazil. Salvador is known for its endless number of churches, as well as for being a land of majestic fortresses. After visiting these places, it is also worth taking a look at the Chapada Diamantina National Park – the most interesting natural park in Brazil. In Salvador, there reigns an atmosphere of joy, revelry, and holidays – this is due to the fact that the local population was influenced by Africa. In Salvador, you can always admire the natural beauty of this area. You will be enchanted by the sensuality of this land, and you will be able to discover a piece of its mysterious power.

Սքարբորոն (Տոբագո) հմայիչ քաղաք է, որը գտնվում է Տոբագո կղզու արևելյան ափին՝ Կարիբյան ծովում։ Որպես կղզու մայրաքաղաք՝ այն հանդիսանում է Տոբագոյի մշակութային և պատմական կենտրոնը։ Քաղաքը հայտնի է իր գունեղ փողոցներով, աշխույժ շուկաներով և հնագույն շինություններով, որոնք ներդաշնակորեն միաձուլվում են ժամանակակից կառուցապատման հետ։ Քաղաքի հիմնական տեսարժան վայրերից է Սուրբ Աննայի եկեղեցին, կառուցված 1770 թվականին, որն ունի կարևոր պատմական նշանակություն։ Տեղացիների շուկան նույնպես գրավում է զբոսաշրջիկներին՝ իր թարմ մրգերով, համեմունքներով և ձեռագործ աշխատանքներով։

Բացի մշակութային տեսարժան վայրերից՝ Սքարբորոն նաև առաջարկում է բնության հրաշալի տեսարաններ։ Մոտակայքում կան սպիտակ ավազով և բյուրեղյա մաքուր ջրով լողափեր, որոնք հարմար են լողալու և սուզվելու համար։ Հատուկ հայտնի է Փլեզընթ ծոցը՝ իր տեսարժան բնապատկերներով և հարուստ ստորջրյա աշխարհով։ Սքարբորոն նաև իդեալական մեկնարկային կետ է ամբողջ Տոբագոն ուսումնասիրելու և ակտիվ հանգիստ վայելելու համար։

Բրիջթաունը Բարբադոսի մայրաքաղաքն ու ամենամեծ քաղաքն է։ Նախկինում հայտնի էր որպես Սեն Մայքլի քաղաք, իսկ այժմյան Մեծ Բրիջթաունի տարածքը գտնվում է Սեն Մայքլ ծխում։ Տեղացիները երբեմն անվանում են այն «Քաղաք», սակայն առավել հաճախ պարզապես «Թաուն»։ 2014 թվականի տվյալներով մետրոպոլիտենային շրջանի բնակչությունը կազմում էր մոտավորապես 110,000։

Բրիջթաունի նավահանգիստը գտնվում է Քարլայլի ծոցի ափին (13.106° հս․ լ, 59.632° ար․ երկ․)՝ կղզու հարավ-արևմտյան մասում։ Մեծ Բրիջթաունի որոշ հատվածներ (որոնք պայմանականորեն սահմանվում են ABC մայրուղով) մոտ են հարևան Քրայսթ Չերչ և Սենթ Ջեյմս ծխերի սահմաններին։ Բարբադոսի Գրանտլի Ադամս միջազգային օդանավակայանը գտնվում է քաղաքի կենտրոնից 16 կմ դեպի հարավ-արևելք և ունի ամենօրյա թռիչքներ դեպի Միացյալ Թագավորություն, ԱՄՆ, Կանադա և Կարիբյան տարածաշրջան։ Այժմ քաղաքը չունի տեղական ինքնակառավարման մարմին, սակայն հանդիսանում է ազգային խորհրդարանի ընտրատարածք։ 1950-60-ականների Բրիտանական Արևմտյան Հնդկաստանի կարճաժամկետ դաշնության ժամանակ Բրիջթաունը համարվում էր դաշնային մայրաքաղաքի հնարավոր թեկնածու քաղաքներից մեկը։

Քաղաքի ներկայիս վայրը հիմնադրվել է անգլիացի վերաբնակիչների կողմից 1628 թվականին։ Մինչ այդ Սըր Ուիլյամ Կուրթենի ղեկավարությամբ բնակեցում եղել է Սենթ Ջեյմս Թաունում։ Բրիջթաունը Կարիբյան տարածաշրջանի կարևոր զբոսաշրջային ուղղություններից մեկն է, ինչպես նաև ֆինանսական, տեղեկատվական, համաժողովային կենտրոն և նավային զբոսաշրջության հանգույց։ 2011 թվականի հունիսի 25-ին «Պատմական Բրիջթաունը և դրա կայազորը» ընդգրկվել է ՅՈւՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության ցանկում։