Miami, officially the City of Miami, is the cultural, economic and financial center of South Florida. Miami is the seat of Miami-Dade County, the most populous county in Florida. The city covers an area of about 56.6 square miles (147 km2), between the Everglades to the west and Biscayne Bay on the east; with a 2017 estimated population of 463,347, Miami is the sixth most densely populated major city in the United States. The Miami metropolitan area is home to 6.1 million people and the seventh-largest metropolitan area in the nation. Miami's metro area is the second-most populous metropolis in the southeastern United States and fourth-largest urban area in the U.S.

Miami is a major center, and a leader in finance, commerce, culture, media, entertainment, the arts, and international trade. The Miami Metropolitan Area is by far the largest urban economy in Florida and the 12th largest in the United States with a GDP of $344.9 billion as of 2017. In 2012, Miami was classified as an "Alpha−" level world city in the World Cities Study Group's inventory. In 2010, Miami ranked seventh in the United States and 33rd among global cities in terms of business activity, human capital, information exchange, cultural experience, and political engagement. In 2008, Forbes magazine ranked Miami "America's Cleanest City", for its year-round good air quality, vast green spaces, clean drinking water, clean streets, and citywide recycling programs. According to a 2009 UBS study of 73 world cities, Miami was ranked as the richest city in the United States, and the world's seventh-richest city in terms of purchasing power. Miami is nicknamed the "Capital of Latin America" and is the largest city with a Cuban-American plurality.

Greater Downtown Miami has one of the largest concentrations of international banks in the United States, and is home to many large national and international companies. The Civic Center is a major center for hospitals, research institutes, medical centers, and biotechnology industries. For more than two decades, the Port of Miami, known as the "Cruise Capital of the World", has been the number one cruise passenger port in the world. It accommodates some of the world's largest cruise ships and operations, and is the busiest port in both passenger traffic and cruise lines. Metropolitan Miami is also a major tourism hub in the southeastern U.S. for international visitors, ranking number two in the country after New York City.

Charlestown

Սեն-Պիեռ և Միկելոն փոքրիկ ֆրանսիական կղզախումբ է, որը գտնվում է Կանադայի Նյուֆաունդլենդ և Լաբրադոր նահանգի ափերին մոտ։ Սա Ֆրանսիայի վերջին տարածքն է Հյուսիսային Ամերիկայում, որտեղ գործում է եվրոն, ֆրանսիական օրենքները, և փողոցներում կարելի է զգալ Եվրոպայի շունչը՝ բուլկեղենի խանութներով, բագետով և գունավոր տներով՝ հյուսիսատլանտյան վայրի բնության ֆոնին։

Կղզախումբը բաղկացած է երկու հիմնական կղզուց՝ աշխույժ Սեն-Պիեռից և ավելի վայրի Միկելոնից։ Այստեղ կարելի է տեսնել կետերի միգրացիան, քայլել արահետներով կամ շրջել հեծանիվով ու ձնագնացներով։ Հետաքրքիր փաստ՝ ԱՄՆ-ի արգելքի ժամանակաշրջանում Սեն-Պիեռը կարևոր հանգույց էր ալկոհոլի ապօրինի փոխադրման համար, որի մասին կարելի է տեղեկանալ տեղական թանգարանում։

Ճանապարհորդները, ովքեր փնտրում են հանգիստ և իսկական Կարիբյան հմայք, կգտնեն իրենց ապաստարանը Պորտ Էլիզաբեթ, Բեկվիա ափերին: Այս պատկերավոր նավահանգիստը փոքր քաղաքն առաջարկում է հարմարավետ փողոցներ վառ գաղութային տներով և բարեկամական մթնոլորտ, որը պահպանում է իսկական կղզու կյանքի ոգին: Այստեղ կարելի է զգալ ավանդական երաժշտության ռիթմերը, համտեսել թարմ ծովամթերք և վայելել դանդաղ կենսակերպը:

Հեռու զբոսաշրջիկների ամբոխից, Պորտ Էլիզաբեթ, Բեկվիա հայտնի է իր ոսկեգույն ավազածածկ ծովափերով և զմրուխտի պարզ ջրերով, որոնք հիանալի են լողալու և սնորխելինգի համար: Չափից մեծ բնությունը հրավիրում է հետազոտելու կանաչ բլուրներն ու տրոպիկական անտառները, իսկ տեղական արհեստավորները առաջարկում են յուրահատուկ սուվենիրներ, որոնք արտացոլում են կղզու մշակութային ժառանգությունը: Սա իդեալական վայր է նրանց համար, ովքեր ցանկանում են համատեղել հանգիստը իսկական Կարիբյան մթնոլորտի մեջ դրվելու հետ:

Բրիջթաունը Բարբադոսի մայրաքաղաքն ու ամենամեծ քաղաքն է։ Նախկինում հայտնի էր որպես Սեն Մայքլի քաղաք, իսկ այժմյան Մեծ Բրիջթաունի տարածքը գտնվում է Սեն Մայքլ ծխում։ Տեղացիները երբեմն անվանում են այն «Քաղաք», սակայն առավել հաճախ պարզապես «Թաուն»։ 2014 թվականի տվյալներով մետրոպոլիտենային շրջանի բնակչությունը կազմում էր մոտավորապես 110,000։

Բրիջթաունի նավահանգիստը գտնվում է Քարլայլի ծոցի ափին (13.106° հս․ լ, 59.632° ար․ երկ․)՝ կղզու հարավ-արևմտյան մասում։ Մեծ Բրիջթաունի որոշ հատվածներ (որոնք պայմանականորեն սահմանվում են ABC մայրուղով) մոտ են հարևան Քրայսթ Չերչ և Սենթ Ջեյմս ծխերի սահմաններին։ Բարբադոսի Գրանտլի Ադամս միջազգային օդանավակայանը գտնվում է քաղաքի կենտրոնից 16 կմ դեպի հարավ-արևելք և ունի ամենօրյա թռիչքներ դեպի Միացյալ Թագավորություն, ԱՄՆ, Կանադա և Կարիբյան տարածաշրջան։ Այժմ քաղաքը չունի տեղական ինքնակառավարման մարմին, սակայն հանդիսանում է ազգային խորհրդարանի ընտրատարածք։ 1950-60-ականների Բրիտանական Արևմտյան Հնդկաստանի կարճաժամկետ դաշնության ժամանակ Բրիջթաունը համարվում էր դաշնային մայրաքաղաքի հնարավոր թեկնածու քաղաքներից մեկը։

Քաղաքի ներկայիս վայրը հիմնադրվել է անգլիացի վերաբնակիչների կողմից 1628 թվականին։ Մինչ այդ Սըր Ուիլյամ Կուրթենի ղեկավարությամբ բնակեցում եղել է Սենթ Ջեյմս Թաունում։ Բրիջթաունը Կարիբյան տարածաշրջանի կարևոր զբոսաշրջային ուղղություններից մեկն է, ինչպես նաև ֆինանսական, տեղեկատվական, համաժողովային կենտրոն և նավային զբոսաշրջության հանգույց։ 2011 թվականի հունիսի 25-ին «Պատմական Բրիջթաունը և դրա կայազորը» ընդգրկվել է ՅՈւՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության ցանկում։

Սքարբորոն (Տոբագո) հմայիչ քաղաք է, որը գտնվում է Տոբագո կղզու արևելյան ափին՝ Կարիբյան ծովում։ Որպես կղզու մայրաքաղաք՝ այն հանդիսանում է Տոբագոյի մշակութային և պատմական կենտրոնը։ Քաղաքը հայտնի է իր գունեղ փողոցներով, աշխույժ շուկաներով և հնագույն շինություններով, որոնք ներդաշնակորեն միաձուլվում են ժամանակակից կառուցապատման հետ։ Քաղաքի հիմնական տեսարժան վայրերից է Սուրբ Աննայի եկեղեցին, կառուցված 1770 թվականին, որն ունի կարևոր պատմական նշանակություն։ Տեղացիների շուկան նույնպես գրավում է զբոսաշրջիկներին՝ իր թարմ մրգերով, համեմունքներով և ձեռագործ աշխատանքներով։

Բացի մշակութային տեսարժան վայրերից՝ Սքարբորոն նաև առաջարկում է բնության հրաշալի տեսարաններ։ Մոտակայքում կան սպիտակ ավազով և բյուրեղյա մաքուր ջրով լողափեր, որոնք հարմար են լողալու և սուզվելու համար։ Հատուկ հայտնի է Փլեզընթ ծոցը՝ իր տեսարժան բնապատկերներով և հարուստ ստորջրյա աշխարհով։ Սքարբորոն նաև իդեալական մեկնարկային կետ է ամբողջ Տոբագոն ուսումնասիրելու և ակտիվ հանգիստ վայելելու համար։

Հայերեն — Ռեսիֆի․ Բրազիլիայի արևադարձային Վենետիկը
Ռեսիֆին՝ Բրազիլիայի Պերնամբուկու նահանգի մայրաքաղաքը, հյուսիս-արևելքում, հայտնի է իր ջրանցքների, կամուրջների և գետերի ցանցով, որի համար էլ ստացել է «Բրազիլական Վենետիկ» անունը։ Քաղաքը համադրում է գաղութային ճարտարապետությունը, ժամանակակից երկնաքերերը և վառ մշակույթը՝ արտահայտված կարնավալների, ֆրևոյի երաժշտության և մարակատուի ռիթմերի միջոցով։ Պատմական Ռեսիֆի Անտիգու թաղամասը պահպանել է պորտուգալական ժառանգությունը՝ նեղ փողոցներով, եկեղեցիներով և հնագույն շինություններով։

Ռեսիֆին հայտնի է նաև իր լողափերով, հատկապես Բոա Վիաժեմով, որտեղ սպիտակ ավազն ու արմավենիները ներդաշնակվում են քաղաքային համայնապատկերի հետ։ Այցելուները կարող են բացահայտել թանգարաններ, ինչպես օրինակ՝ Ռիկարդու Բրեննանդի ինստիտուտը՝ զենքերի և արվեստի հավաքածուով, կամ ուղևորվել մոտակա Օլինդա գաղութային քաղաք, որը ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային ժառանգության վայր է։ Ռեսիֆին իդեալական է նրանց համար, ովքեր փնտրում են մշակույթ, ծովափնյա հանգիստ և Բրազիլիայի կենսախինդ մթնոլորտը։

Salvador is the capital of Bahia state and was formerly the first capital of Brazil. Salvador is known for its endless number of churches, as well as for being a land of majestic fortresses. After visiting these places, it is also worth taking a look at the Chapada Diamantina National Park – the most interesting natural park in Brazil. In Salvador, there reigns an atmosphere of joy, revelry, and holidays – this is due to the fact that the local population was influenced by Africa. In Salvador, you can always admire the natural beauty of this area. You will be enchanted by the sensuality of this land, and you will be able to discover a piece of its mysterious power.

Արմասաու դուս Բուզիուսը, հաճախ պարզապես Բուզիուս անվամբ, հանգստյան քաղաք է և համայնք Բրազիլիայի Ռիո դե Ժանեյրո նահանգում։ 2012 թվականին բնակչությունը կազմել է 23,463 մարդ, իսկ տարածքը՝ 69 կմ²։ Այսօր Բուզիուսը հայտնի հանգստավայր է, հատկապես բրազիլացիների և արգենտինացիների շրջանում։​

20-րդ դարի սկզբում Բուզիուսը գրեթե անհայտ ձկնորսական գյուղ էր։ Այսպես մնաց մինչև 1964 թվականը, երբ ֆրանսիացի դերասանուհի Բրիջիթ Բարդոն այցելեց Բուզիուս։ Այդ պահից սկսած, Բուզիուսը դարձավ Ռիո դե Ժանեյրոյի բարձր հասարակության սիրելի վայրը, ովքեր ցանկանում էին փախչել քաղաքի աղմուկից և վայելել թերակղզու առաջարկած ավելի քան 23 լողափերը։ Քաղաքը վերածվեց միջազգային զբոսաշրջային ուղղության։​

Այսօր թերակղզին առաջարկում է հանգստություն, անմիջական կապ բնության հետ և գեղատեսիլ տեսարաններ։ Արևմտյան ափի լողափերը ունեն հանգիստ, պարզ ջրեր, մինչդեռ արևելյան ափի լողափերը, որոնք բաց են դեպի բաց ծովը, ավելի վայրի են և գրավում են սերֆինգի և ջրային սպորտերի սիրահարներին։ Քաղաքի ամենահայտնի լողափերից են Ազեդան, Ֆերրադուրան, Ժոաո Ֆերնանդեսը և Արմասաուն։ Երեկոյան Բուզիուսի գլխավոր փողոցը՝ Ռուա դաս Պեդրասը, առաջարկում է ակտիվ գիշերային կյանք և խանութների ու ռեստորանների լայն ընտրանի։

Rio de Janeiro is the second-most populous municipality in Brazil and the sixth-most populous in the Americas. The metropolis is anchor to the Rio de Janeiro metropolitan area, the second-most populous metropolitan area in Brazil and sixth-most populous in the Americas. Rio de Janeiro is the capital of the state of Rio de Janeiro, Brazil's third-most populous state. Part of the city has been designated as a World Heritage Site, named "Rio de Janeiro: CariocaLandscapes between the Mountain and the Sea", by UNESCO on 1 July 2012 as a Cultural Landscape.

Founded in 1565 by the Portuguese, the city was initially the seat of the Captaincy of Rio de Janeiro, a domain of the Portuguese Empire. Later, in 1763, it became the capital of the State of Brazil, a state of the Portuguese Empire. In 1808, when the Portuguese Royal Court transferred itself from Portugal to Brazil, Rio de Janeiro became the chosen seat of the court of Queen Maria I of Portugal, who subsequently, in 1815, under the leadership of her son, the Prince Regent, and future King João VI of Portugal, raised Brazil to the dignity of a kingdom, within the United Kingdom of Portugal, Brazil, and Algarves. Rio stayed the capital of the pluricontinental Lusitanian monarchy until 1822, when the War of Brazilian Independence began. This is one of the few instances in history that the capital of a colonising country officially shifted to a city in one of its colonies. Rio de Janeiro subsequently served as the capital of the independent monarchy, the Empire of Brazil, until 1889, and then the capital of a republican Brazil until 1960 when the capital was transferred to Brasília.

Rio de Janeiro is the second-most populous municipality in Brazil and the sixth-most populous in the Americas. The metropolis is anchor to the Rio de Janeiro metropolitan area, the second-most populous metropolitan area in Brazil and sixth-most populous in the Americas. Rio de Janeiro is the capital of the state of Rio de Janeiro, Brazil's third-most populous state. Part of the city has been designated as a World Heritage Site, named "Rio de Janeiro: CariocaLandscapes between the Mountain and the Sea", by UNESCO on 1 July 2012 as a Cultural Landscape.

Founded in 1565 by the Portuguese, the city was initially the seat of the Captaincy of Rio de Janeiro, a domain of the Portuguese Empire. Later, in 1763, it became the capital of the State of Brazil, a state of the Portuguese Empire. In 1808, when the Portuguese Royal Court transferred itself from Portugal to Brazil, Rio de Janeiro became the chosen seat of the court of Queen Maria I of Portugal, who subsequently, in 1815, under the leadership of her son, the Prince Regent, and future King João VI of Portugal, raised Brazil to the dignity of a kingdom, within the United Kingdom of Portugal, Brazil, and Algarves. Rio stayed the capital of the pluricontinental Lusitanian monarchy until 1822, when the War of Brazilian Independence began. This is one of the few instances in history that the capital of a colonising country officially shifted to a city in one of its colonies. Rio de Janeiro subsequently served as the capital of the independent monarchy, the Empire of Brazil, until 1889, and then the capital of a republican Brazil until 1960 when the capital was transferred to Brasília.

Rio de Janeiro is the second-most populous municipality in Brazil and the sixth-most populous in the Americas. The metropolis is anchor to the Rio de Janeiro metropolitan area, the second-most populous metropolitan area in Brazil and sixth-most populous in the Americas. Rio de Janeiro is the capital of the state of Rio de Janeiro, Brazil's third-most populous state. Part of the city has been designated as a World Heritage Site, named "Rio de Janeiro: CariocaLandscapes between the Mountain and the Sea", by UNESCO on 1 July 2012 as a Cultural Landscape.

Founded in 1565 by the Portuguese, the city was initially the seat of the Captaincy of Rio de Janeiro, a domain of the Portuguese Empire. Later, in 1763, it became the capital of the State of Brazil, a state of the Portuguese Empire. In 1808, when the Portuguese Royal Court transferred itself from Portugal to Brazil, Rio de Janeiro became the chosen seat of the court of Queen Maria I of Portugal, who subsequently, in 1815, under the leadership of her son, the Prince Regent, and future King João VI of Portugal, raised Brazil to the dignity of a kingdom, within the United Kingdom of Portugal, Brazil, and Algarves. Rio stayed the capital of the pluricontinental Lusitanian monarchy until 1822, when the War of Brazilian Independence began. This is one of the few instances in history that the capital of a colonising country officially shifted to a city in one of its colonies. Rio de Janeiro subsequently served as the capital of the independent monarchy, the Empire of Brazil, until 1889, and then the capital of a republican Brazil until 1960 when the capital was transferred to Brasília.

Իլհաբելա — բրազիլական դրախտ բնության և արկածների սիրահարների համար

Իլհաբելան գեղատեսիլ արխիպելագ է և ինքնավար համայնք Բրազիլիայի Սան Պաուլու նահանգում, որը կազմված է հիմնական կղզուց և մի քանի փոքր կղզիներից։ Անվանումը թարգմանվում է որպես «գեղեցիկ կղզի», և այն լիովին արդարացնում է իր անունը։ Կղզու տարածքի ավելի քան 80 տոկոսը ընդգրկված է Իլհաբելայի պետական պարկի կազմում, որտեղ կան խիտ արևադարձային անտառներ, ջրվեժներ և հետիոտն արահետներ։ Այս վայրը հայտնի է նավավարների, սուզորդների և բնության խաղաղությունը փնտրողների շրջանում։

Իլհաբելան հայտնի է ոչ միայն իր ոսկեգույն ավազով լողափերով և բյուրեղյա մաքուր ջրերով, այլև եզակի հնարավորությամբ՝ դիտելու կետերի միգրացիան։ Քաղաքում հաճախ անցկացվում են առագաստանավային ռեգատներ, այդ թվում՝ միջազգային մրցումներ։ Տուրիստները կարող են այցելել գաղութային շրջանի հնագույն շինություններ և վայելել ծովափնյա ռեստորանների մթնոլորտը՝ համտեսելով թարմ ծովամթերք։ Իլհաբելան համատեղում է անաղարտ բնությունը, ակտիվ հանգիստը և դանդաղկոտ ապրելակերպը՝ դառնալով իդեալական ուղղություն տարվա ցանկացած եղանակին։

Montevideo is the capital and largest city of Uruguay. According to the 2011 census, the city proper has a population of 1,319,108 (about one-third of the country's total population) in an area of 201 square kilometres (78 sq mi). The southernmost capital city in the Americas, Montevideo is situated on the southern coast of the country, on the northeastern bank of the Río de la Plata.

The city was established in 1724 by a Spanish soldier, Bruno Mauricio de Zabala, as a strategic move amidst the Spanish-Portuguese dispute over the platine region. It was also under brief British rule in 1807. Montevideo is the seat of the administrative headquarters of Mercosur and ALADI, Latin America’s leading trade blocs, a position that entailed comparisons to the role of Brussels in Europe.

the capital city and chief port of Argentina, in the eastern central part of the country, on the Plata River; population 3,042,600 (est. 2008).

the capital city and chief port of Argentina, in the eastern central part of the country, on the Plata River; population 3,042,600 (est. 2008).

the capital city and chief port of Argentina, in the eastern central part of the country, on the Plata River; population 3,042,600 (est. 2008).

Montevideo is the capital and largest city of Uruguay. According to the 2011 census, the city proper has a population of 1,319,108 (about one-third of the country's total population) in an area of 201 square kilometres (78 sq mi). The southernmost capital city in the Americas, Montevideo is situated on the southern coast of the country, on the northeastern bank of the Río de la Plata.

The city was established in 1724 by a Spanish soldier, Bruno Mauricio de Zabala, as a strategic move amidst the Spanish-Portuguese dispute over the platine region. It was also under brief British rule in 1807. Montevideo is the seat of the administrative headquarters of Mercosur and ALADI, Latin America’s leading trade blocs, a position that entailed comparisons to the role of Brussels in Europe.

Պունտա դել Էստե — Ուրուգվայի ծովափնյա առողջարան Ատլանտիկի ափին
Պունտա դել Էստեն Հարավային Ամերիկայի ամենահայտնի առողջարաններից է, որը գտնվում է Ուրուգվայի հարավային ափին՝ այն տեղում, որտեղ Ատլանտյան օվկիանոսը միանում է Լա Պլատա էստուարի հետ։ Այս քաղաքը հայտնի է իր հակադրություններով. մեկ կողմից՝ շքեղ թաղամասեր, ժամանակակից երկնաքերեր, նավահանգիստներ և բարձրակարգ ռեստորաններ, իսկ մյուս կողմից՝ հանգիստ ավազոտ լողափեր, գեղատեսիլ ավազաթմբեր և ալիքներ, որոնք իդեալական են սերֆինգի համար։ Այն հաճախ անվանում են «Հարավային Ամերիկայի Մոնակո»՝ իր շքեղ ենթակառուցվածքների և համաշխարհային ճանաչում ունեցող հյուրերի շնորհիվ։

Բացի լողափերից՝ քաղաքը առաջարկում է մշակութային և բնական տեսարժան վայրեր՝ "La Mano" քանդակը, որը դարձել է քաղաքի խորհրդանիշը, Ralli ժամանակակից արվեստի թանգարանը, ինչպես նաև ափամերձ կղզիները՝ ծովառյուծներով։ Արժե այցելել նաև Լա Բարրա թաղամասը իր բոհեմյան մթնոլորտով կամ վայելել մայրամուտը Փունտա դել Էստեի փարոսի մոտ։ Ամառային սեզոնին (դեկտեմբեր–փետրվար) քաղաքը դառնում է աշխույժ կենտրոն՝ գրավելով զբոսաշրջիկներին ամբողջ աշխարհից։

Պորտ-Սթենլի — աշխարհի վերջը բրիտանական ոճով

Պորտ-Սթենլի՝ Ֆոլքլենդի կղզիների գլխավոր քաղաքն ու վարչական կենտրոնը, գտնվում է Արեւելյան Ֆոլքլենդ կղզու արեւելյան ափին։ Դա Միացյալ Թագավորության ամենահարավային մայրաքաղաքն է եւ աշխարհի ամենապակաս բնակեցված մայրաքաղաքներից մեկը՝ մոտ 2500 բնակիչով։ Քաղաքը զարմացնում է վայրի բնության եւ ճանաչելի բրիտանական մշակույթի տարրերի համադրությամբ. այստեղ կարելի է տեսնել կարմիր հեռախոսային բուդկեր, հարմարավետ պաբեր, անգլիական տներ եւ խնամված այգիներ։

Պորտ-Սթենլին շրջապատված է զարմանալի բնապատկերներով՝ բլուրներով, հեքիաթային ծոցերով եւ պինգվինների գաղութներով, որոնք հեշտությամբ կարելի է հանդիպել մոտակայքում։ Քաղաքում գործում է հետաքրքիր թանգարան, որը պատմում է արխիպելագի պատմության եւ 1982 թվականի ռազմական հակամարտության մասին։ Սա եզակի վայր է, որը գրավում է բնության սիրահարներին, խաղաղությունը փնտրողներին եւ անսովոր երթուղիներ փնտրող ճանապարհորդներին՝ իդեալական վայր է նրանց համար, ովքեր փնտրում են իրական մեկուսացում աշխարհի ծայրում։

Ushuaia is the capital of Tierra del Fuego, Antártida e Islas del Atlántico Sur Province, Argentina. It is commonly regarded as the southernmost city in the world. Ushuaia is located in a wide bay on the southern coast of Isla Grande de Tierra del Fuego, bounded on the north by the Martial mountain range, and on the south by the Beagle Channel. It is the only municipality in the Department of Ushuaia, which has an area of 9,390 km2 (3,625 sq mi). It was founded October 12 of 1884 by Augusto Lasserreand is located on the shores of the Beagle Channel surrounded by the mountain range of the Martial Glacier, in the Bay of Ushuaia. Besides being an administrative center, it is a light industrial port and tourist hub.

Ushuaia is the capital of Tierra del Fuego, Antártida e Islas del Atlántico Sur Province, Argentina. It is commonly regarded as the southernmost city in the world. Ushuaia is located in a wide bay on the southern coast of Isla Grande de Tierra del Fuego, bounded on the north by the Martial mountain range, and on the south by the Beagle Channel. It is the only municipality in the Department of Ushuaia, which has an area of 9,390 km2 (3,625 sq mi). It was founded October 12 of 1884 by Augusto Lasserreand is located on the shores of the Beagle Channel surrounded by the mountain range of the Martial Glacier, in the Bay of Ushuaia. Besides being an administrative center, it is a light industrial port and tourist hub.

Ոչ միայն Եվրոպան կարող է հպարտանալ Նորվեգական ֆյորդերի կախարդական բնությամբ, այլև չիլիական ֆյորդերը։ Չիլիական ֆյորդերը ներկայացնում են տարբեր չափերի կղզիներ և կղզյակներ, հսկայական քարեր ու ջրից դուրս ցցված սառույցներ, որոնք ունեն տարբեր երանգներ՝ ձյունասպիտակից մինչև կանաչավուն։ Սառցադաշտերը ժայռերին և լեռների լանջերին ստեղծում են թատերական դեկոր scenery-ի տպավորություն։ Չիլիական ֆյորդերը հիացնում են իրենց տեսարաններով, որտեղ ցամաքն ու ծովը միաձուլվում են՝ առաջացնելով կղզիների, ֆյորդերի, վտակներով գետերի, լճերի և հազարամյա ծառերով ծածկված բլուրների լաբիրինթոս։

Չիլիական ֆյորդերը զարմանալի վայր են, որը հրաշքով խուսափել է մարդու միջամտությունից։ Երբ մառախուղը ցրվում է արևի ճառագայթներով, ձեր առջև բացվում է Անդերի հրաշալի տեսարանը, Խաղաղ օվկիանոսի սառը ջրերը և փարթամ, զմրուխտյա անտառները։

Ոչ միայն Եվրոպան կարող է հպարտանալ Նորվեգական ֆյորդերի կախարդական բնությամբ, այլև չիլիական ֆյորդերը։ Չիլիական ֆյորդերը ներկայացնում են տարբեր չափերի կղզիներ և կղզյակներ, հսկայական քարեր ու ջրից դուրս ցցված սառույցներ, որոնք ունեն տարբեր երանգներ՝ ձյունասպիտակից մինչև կանաչավուն։ Սառցադաշտերը ժայռերին և լեռների լանջերին ստեղծում են թատերական դեկոր scenery-ի տպավորություն։ Չիլիական ֆյորդերը հիացնում են իրենց տեսարաններով, որտեղ ցամաքն ու ծովը միաձուլվում են՝ առաջացնելով կղզիների, ֆյորդերի, վտակներով գետերի, լճերի և հազարամյա ծառերով ծածկված բլուրների լաբիրինթոս։

Չիլիական ֆյորդերը զարմանալի վայր են, որը հրաշքով խուսափել է մարդու միջամտությունից։ Երբ մառախուղը ցրվում է արևի ճառագայթներով, ձեր առջև բացվում է Անդերի հրաշալի տեսարանը, Խաղաղ օվկիանոսի սառը ջրերը և փարթամ, զմրուխտյա անտառները։

Puerto Montt is a port city and commune in southern Chile, located at the northern end of the Reloncaví Sound in the Llanquihue Province, Los Lagos Region, 1,055 km to the south of the capital, Santiago. The commune spans an area of 1,673 km2 (646 sq mi) and has a population of 245,902 in 2017. It is bounded by the communes of Puerto Varas to the north, Cochamó to the east and southeast, Calbuco to the southwest and Maullín and Los Muermos to the west.

Founded as late as 1853 during the German colonization of southern Chile, Puerto Montt soon outgrew older neighboring cities due to its strategic position at the southern end of the Chilean Central Valley being a gateway city into Chiloé Archipelago, Llanquihue and Nahuel Huapi lakes and Western Patagonia.

Puerto Montt has gained renown and grown significantly due to the rise of Chile as the second largest salmon producer of the world during the 1990s and 2000s. However, the Chilean salmon aquaculture crisis of the late 2000s resulted at least temporarily in severe unemployment and exposed weaknesses in the local economy. The city's cultural heritage mixes elements of Chiloé culture with German heritage although the city has attracted a significant number of newcomers from all over Chile in the last 30 years due to employment opportunities.

Անկրկնելի հանդիպում Խաղաղ օվկիանոսի ափի հետ սպասում է յուրաքանչյուր ճանապարհորդի, ով ուղևորվում է դեպի Կոկիմբո — հմայիչ քաղաք, որտեղ ժամանակակիցն ու պատմությունը հիանալիորեն միահյուսված են։ Ծոցի առավոտյան զեփյուռից մինչև նավահանգստի շքեղ մայրամուտները՝ այս հանգստավայրը պարգևում է իսկական չիլիական ափի մթնոլորտը, որտեղ կյանքը հոսում է դանդաղ, և յուրաքանչյուր փողոց ծովի բույրով է հագեցած։ Այստեղ կարելի է վայելել թարմ ծովամթերք հարմարավետ ռեստորաններում կամ զբոսնել նրբագեղ ափամերձ գծով՝ վայելելով տեսարանները և ճայերի ճիչերը։

Կոկիմբո-ն հայտնի է նաև իր պատմական և մշակութային հուշարձաններով՝ հին եկեղեցիներ, արհեստագործական շուկաներ և ժամանակակից արվեստի պատկերասրահներ, որոնք ստեղծում են եզակի համադրություն ավանդույթի և նոր տպավորությունների։ Արկածախնդիրները կարող են ուսումնասիրել շրջակա բլուրները կամ այցելել խորհրդավոր բերդը՝ որպես քաղաքի ծովահենային անցյալի վկան։ Այս քաղաքը կարծես հրավիրում է յուրաքանչյուր ճանապարհորդի՝ գրել իր սեփական գլուխը Չիլիի ափի զարմանալի պատմության մեջ։

Այնտեղ, որտեղ Չիլիի հյուսիսային չոր տարածքները հանդիպում են Խաղաղ օվկիանոսի մեղմ ալիքներին, Արիկան բացում է ճանապարհորդների առջև հավերժական ամռան, մշակութային հարստության և բնության գեղեցկության եզակի համադրություն։ Արիկան հայտնի է իր ողջ տարվա մեղմ կլիմայով և դարձել է սիրված ուղղություն՝ լողափնյա հանգստի և ջրային սպորտի սիրահարների համար։ Քաղաքը համարվում է աշխարհի ամենաչոր կլիմաներից մեկի կրողը՝ որոշ հատվածներում տասնամյակներ շարունակ անձրև չի տեղացել։

Քաղաքի գաղութային փողոցներով զբոսնելիս կտեսնեք Սան Մարկոսի տպավորիչ տաճարը՝ կառուցված Գյուստավ Էյֆելի նախագծով։ Մոտակայքում վեր է խոյանում Էլ Մորրո ժայռը, որի գագաթից բացվում է հիասքանչ տեսարան դեպի ծովափը։ Մերձակա տարածքներում կարելի է այցելել հնագիտական թանգարաններ, որտեղ ցուցադրված են Չինչոռրո մշակույթի աշխարհի ամենահին մումիաները, ինչպես նաև վայելել Ատակամայի անապատի կոպիտ գեղեցկությունն ու ստորգետնյա ջրերով սնվող կանաչ օազիսները։

Այս հիասքանչ նավահանգստային քաղաքը Խաղաղօվկիանոսյան ծովափին գրավում է ճանապարհորդներին իր հարուստ պատմությամբ և եզակի բնական հուշարձանների հարևանությամբ։ Փիսկոն (Պերու) հանդիսանում է հայտնի Պարակասի ազգային պարկի մուտքը, որտեղ այցելուները կարող են տեսնել հազվադեպ կենդանիներ և վայելել անտիպ բնական տեսարաններ՝ մարգագետինների թեթև բլուրներ, լողափեր և ծովային քարանձավներ։

Նաեւ Փիսկոն հայտնի է իր նույնանուն խաղողի կարկառով, որը համարվում է Լատինական Ամերիկայի լավագույններից մեկը։ Քաղաքը ծառայում է նաև որպես ելման կետ Բալեստաս կղզիներ ճանապարհորդությունների համար, որտեղ ապրում են ծովային առյուծներ, պինգվիններ և բազմաթիվ ծովային թռչուններ, ինչը այն դարձնում է պարտադիր այցելության վայր բնության սիրահարների և արկածախնդիրների համար։

Պանամա Սիթին՝ Ֆլորիդայի հյուսիս-արևմտյան ափին տեղակայված, հայտնի է իր երկար սպիտակ ավազով լողափերով, քվարցե փափուկ ավազով և Մեքսիկական ծոցի տաք, զմրուխտագույն ջրերով։ Այս հանգստյան քաղաքը սիրված է թե՛ ընտանիքների, թե՛ ջրային արկածների սիրահարների կողմից։ Այստեղ կարելի է զբաղվել քայաքինգով, պարասեյլինգով, սուզմամբ և ձկնորսությամբ։ Հատկապես հայտնի է տեղի գեղատեսիլ ափամերձ գոտին՝ Pier Park-ը, որտեղ կենտրոնացած են խանութներ, ռեստորաններ և զվարճանքի վայրեր։

Բացի լողափային հանգստից՝ Պանամա Սիթին առաջարկում է նաև եզակի բնական տեսարժան վայրեր։ Մոտակայքում է գտնվում St. Andrews պետական պարկը, որտեղ կարելի է դիտել դելֆիններ, քայլել ավազախոշոր գծով ու սոճու անտառներով, կամ ուղևորվել դեպի բնական վիճակում պահպանված Շել Այլենդ կղզի։ Քաղաքը համատեղում է հանգստյան մթնոլորտը հարավային հմայքի հետ՝ առաջարկելով հանգիստ, սակայն հագեցած հանգիստ։

The Panama Canal is an artificial 82 km (51 mi) waterway in Panama that connects the Atlantic Ocean with the Pacific Ocean. The canal cuts across the Isthmus of Panama and is a conduit for maritime trade. Canal locks are at each end to lift ships up to Gatun Lake, an artificial lake created to reduce the amount of excavation work required for the canal, 26 m (85 ft) above sea level, and then lower the ships at the other end. The original locks are 34 m (110 ft) wide. A third, wider lane of locks was constructed between September 2007 and May 2016. The expanded canal began commercial operation on June 26, 2016. The new locks allow transit of larger, post-Panamax ships, capable of handling more cargo.

France began work on the canal in 1881, but stopped due to engineering problems and a high worker mortality rate. The United States took over the project in 1904 and opened the canal on August 15, 1914. One of the largest and most difficult engineering projects ever undertaken, the Panama Canal shortcut greatly reduced the time for ships to travel between the Atlantic and Pacific Oceans, enabling them to avoid the lengthy, hazardous Cape Horn route around the southernmost tip of South America via the Drake Passage or Strait of Magellan.

Colombia, France, and later the United States controlled the territory surrounding the canal during construction. The US continued to control the canal and surrounding Panama Canal Zone until the 1977 Torrijos–Carter Treatiesprovided for handover to Panama. After a period of joint American–Panamanian control, in 1999, the canal was taken over by the Panamanian government. It is now managed and operated by the government-owned Panama Canal Authority.

Puerto Limón, commonly known as Limón (Spanish for "lemon"), is the capital city and main hub of Limón province, as well as of the cantón (county) of Limón in Costa Rica. It is the second largest city in Costa Rica, with a population of over 55,000, and is home of the Afro-Costa Rican community. Part of the community traces its roots to Italian, Jamaican and Chinese laborers who worked on a late nineteenth-century railroad project that connected San José to Puerto Limón. Until 1948, the Costa Rican government did not recognize Afro-Caribbean people as citizens and restricted their movement outside Limón province. As a result of this "travel ban", this Afro-Caribbean population became firmly established in the region, which influenced decisions not to move even after it was legally permitted. Nowadays, there is a significant outflow of Limón natives who move to the country's Central Valley in search for better employment and education. The Afro-Caribbean community speaks Spanish and Limonese Creole, a creole of English.

Puerto Limón contains two port terminals, Limón and Moín, which permit the shipment of Costa Rican exports as well as the anchoring of cruise ships. In 2016, the government pledged ₡93 million ($166,000) for a new cruise ship terminal for Puerto Limón.

Health care is provided for the city by Hospital Dr. Tony Facio Castro. Two small islands, Uvita Island and Isla de Pájaros, are just offshore.

Կարիբյան ծովի անհատակ տարածքներում թաքնված են իսկական գանձեր, որոնցից մեկն է Սան Անդրես՝ կոլումբիական մի կղզի, որտեղ փիրուզագույն ջրերը փայլում են երկնագույնի բոլոր երանգներով։ Այս արևադարձային դրախտը վաղուց դարձել է սիրված ուղղություն ինչպես լողափերի սիրահարների, այնպես էլ սուզորդների համար․ կղզու մոտ գտնվող խութերը համարվում են տարածաշրջանի ամենագեղեցիկներից։ Սպիտակ ավազը, կոկոսի ծառերն ու հանգիստ մթնոլորտը այստեղ կերտում են իդեալական հանգիստ։

Սան Անդրեսը միայն լողանալու և արևի տակ հանգստանալու վայր չէ։ Այստեղ կարելի է նավով գնալ դեպի փոքրիկ Ջոնի Քեյ կղզին, ուսումնասիրել բնական ակվարիումը՝ El Acuario-ն, կամ ծանոթանալ կղզու աֆրո-կարիբյան ռաիզալ ժողովրդի մշակույթին։ Ավելացրեք ավանդական ռեգետոն երաժշտությունն ու թարմ ծովամթերքներով ուտեստները՝ և կստանաք կատարյալ հանգիստ Կարիբյան ռիթմով։

Miami, officially the City of Miami, is the cultural, economic and financial center of South Florida. Miami is the seat of Miami-Dade County, the most populous county in Florida. The city covers an area of about 56.6 square miles (147 km2), between the Everglades to the west and Biscayne Bay on the east; with a 2017 estimated population of 463,347, Miami is the sixth most densely populated major city in the United States. The Miami metropolitan area is home to 6.1 million people and the seventh-largest metropolitan area in the nation. Miami's metro area is the second-most populous metropolis in the southeastern United States and fourth-largest urban area in the U.S.

Miami is a major center, and a leader in finance, commerce, culture, media, entertainment, the arts, and international trade. The Miami Metropolitan Area is by far the largest urban economy in Florida and the 12th largest in the United States with a GDP of $344.9 billion as of 2017. In 2012, Miami was classified as an "Alpha−" level world city in the World Cities Study Group's inventory. In 2010, Miami ranked seventh in the United States and 33rd among global cities in terms of business activity, human capital, information exchange, cultural experience, and political engagement. In 2008, Forbes magazine ranked Miami "America's Cleanest City", for its year-round good air quality, vast green spaces, clean drinking water, clean streets, and citywide recycling programs. According to a 2009 UBS study of 73 world cities, Miami was ranked as the richest city in the United States, and the world's seventh-richest city in terms of purchasing power. Miami is nicknamed the "Capital of Latin America" and is the largest city with a Cuban-American plurality.

Greater Downtown Miami has one of the largest concentrations of international banks in the United States, and is home to many large national and international companies. The Civic Center is a major center for hospitals, research institutes, medical centers, and biotechnology industries. For more than two decades, the Port of Miami, known as the "Cruise Capital of the World", has been the number one cruise passenger port in the world. It accommodates some of the world's largest cruise ships and operations, and is the busiest port in both passenger traffic and cruise lines. Metropolitan Miami is also a major tourism hub in the southeastern U.S. for international visitors, ranking number two in the country after New York City.