Порту является вторым по величине городом Португалии после Лиссабона и одним из крупных городских районов Пиренейского полуострова. Население самого города составляет 237 591 человек, а в столичном районе Порту, который выходит за административные пределы города, проживает 1,9 миллиона человек (2011 год) на площади 2 395 км2 (925 кв. Миль), что делает его вторым самый большой городской район в Португалии. Он признан глобальным городом гамма-уровня Исследовательской группой по глобализации и глобальным городам (GaWC), единственным португальским городом, кроме Лиссабона, который был признан глобальным городом.

Расположенный вдоль устья реки Дору на севере Португалии, Порту является одним из старейших европейских центров, и его историческое ядро ​​было объявлено ЮНЕСКО объектом Всемирного наследия в 1996 году. Западная часть его городской территории простирается до береговой линии Атлантического океана. Его поселение датируется много веков, когда он был форпостом Римской империи. Его объединенное кельтско-латинское имя, Portus Cale, было названо происхождением названия «Португалия», основанного на транслитерации и устной эволюции от латыни. На португальском языке название города пишется с определенной статьей  о Порту ; следовательно, его английское название произошло от неправильного толкования устного произношения и упоминается как  Опорто  в современной литературе и многими ораторами.

Порту является вторым по величине городом Португалии после Лиссабона и одним из крупных городских районов Пиренейского полуострова. Население самого города составляет 237 591 человек, а в столичном районе Порту, который выходит за административные пределы города, проживает 1,9 миллиона человек (2011 год) на площади 2 395 км2 (925 кв. Миль), что делает его вторым самый большой городской район в Португалии. Он признан глобальным городом гамма-уровня Исследовательской группой по глобализации и глобальным городам (GaWC), единственным португальским городом, кроме Лиссабона, который был признан глобальным городом.

Расположенный вдоль устья реки Дору на севере Португалии, Порту является одним из старейших европейских центров, и его историческое ядро ​​было объявлено ЮНЕСКО объектом Всемирного наследия в 1996 году. Западная часть его городской территории простирается до береговой линии Атлантического океана. Его поселение датируется много веков, когда он был форпостом Римской империи. Его объединенное кельтско-латинское имя, Portus Cale, было названо происхождением названия «Португалия», основанного на транслитерации и устной эволюции от латыни. На португальском языке название города пишется с определенной статьей  о Порту ; следовательно, его английское название произошло от неправильного толкования устного произношения и упоминается как  Опорто  в современной литературе и многими ораторами.

Դուրոյի հովտի սրտում խնամքով թաքնված Պինյանը հիացնում է իր խաղողի այգիներով, որոնք սփռված են տեռասաձեւ լանջերին ոլորուն գետի վրայով։ Այս փոքրիկ պորտուգալական քաղաքը, շրջապատված է գեղատեսիլ բնությամբ, համարվում է տարածաշրջանի գլխավոր գինեգործական կենտրոններից մեկը և ընդգրկված է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության ցուցակում։ Այստեղից սկսվում են բազմաթիվ գետային զբոսանքներ, իսկ ճանապարհորդությունը պատկերավոր Linha do Douro երկաթուղով իրական հաճույք է բնության և պատմության սիրահարների համար։

Պինյանը հայտնի է իր հյուրընկալ և իսկական մթնոլորտով․ հին երկաթուղային կայարանը, զարդարված ավանդական պորտուգալական կղմինդրով՝ ազուլեժուով, պատմում է խաղողի բերքի և գետի կյանքի մասին։ Այցելուները կարող են մնալ տեղական գինեգործարաններում (quintas), համտեսել պորտվեյն ուղիղ արտադրության վայրում և վայելել արևամուտները՝ արտացոլված գետի ջրերում։ Սա իդեալական վայր է նրանց համար, ովքեր փնտրում են հանգիստ և մշակութային հանգիստ՝ շրջապատված բնությամբ։

Դուրոյի հովտի սրտում խնամքով թաքնված Պինյանը հիացնում է իր խաղողի այգիներով, որոնք սփռված են տեռասաձեւ լանջերին ոլորուն գետի վրայով։ Այս փոքրիկ պորտուգալական քաղաքը, շրջապատված է գեղատեսիլ բնությամբ, համարվում է տարածաշրջանի գլխավոր գինեգործական կենտրոններից մեկը և ընդգրկված է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության ցուցակում։ Այստեղից սկսվում են բազմաթիվ գետային զբոսանքներ, իսկ ճանապարհորդությունը պատկերավոր Linha do Douro երկաթուղով իրական հաճույք է բնության և պատմության սիրահարների համար։

Պինյանը հայտնի է իր հյուրընկալ և իսկական մթնոլորտով․ հին երկաթուղային կայարանը, զարդարված ավանդական պորտուգալական կղմինդրով՝ ազուլեժուով, պատմում է խաղողի բերքի և գետի կյանքի մասին։ Այցելուները կարող են մնալ տեղական գինեգործարաններում (quintas), համտեսել պորտվեյն ուղիղ արտադրության վայրում և վայելել արևամուտները՝ արտացոլված գետի ջրերում։ Սա իդեալական վայր է նրանց համար, ովքեր փնտրում են հանգիստ և մշակութային հանգիստ՝ շրջապատված բնությամբ։

Պորտուգալիայի հյուսիս-արևելքում, Իսպանիայի սահմանին մոտ, թաքնված է Բարսա դ’Ալվա գյուղը՝ փոքրիկ, բայց հոգեպես հարուստ անկյուն: Այստեղ Դուերո գետը հանդիպում է իսպանական Սալամանկային, իսկ շրջապատող լեռնաշղթաներն ու խաղողի այգիները ստեղծում են իդեալական ֆոն անմոռանալի գետի նավարկության մեկնարկի համար։ Դեռ XIX դարում կառուցված երկաթուղային կայարանը ժամանակին կապում էր Լիսաբոնը Մադրիդի հետ և այսօր էլ հիշեցնում է գյուղի պատմական կարևորության մասին։

Այսօր Բարսա դ’Ալվան հիասքանչ վայր է նրանց համար, ովքեր փնտրում են խաղաղություն, բնություն ու լավ գինի։ Այցելուները գալիս են տեսնելու շքեղ խաղողի այգիները, վայելելու տեղական պորտվեյնը և զբոսնելու հին երկաթուղային գծի երկայնքով։ Մերձակայքում կարելի է տեսնել արծիվների և արագիլների բներ, իսկ օդը լցված է հազարամյա բույսերի բուրմունքով։ Սա իդեալական կանգառ է դեպի իսկական Պորտուգալիա՝ հանգիստ, հյուրընկալ և անկեղծ։

Պորտուգալիայի հյուսիս-արևելքում, Իսպանիայի սահմանին մոտ, թաքնված է Բարսա դ’Ալվա գյուղը՝ փոքրիկ, բայց հոգեպես հարուստ անկյուն: Այստեղ Դուերո գետը հանդիպում է իսպանական Սալամանկային, իսկ շրջապատող լեռնաշղթաներն ու խաղողի այգիները ստեղծում են իդեալական ֆոն անմոռանալի գետի նավարկության մեկնարկի համար։ Դեռ XIX դարում կառուցված երկաթուղային կայարանը ժամանակին կապում էր Լիսաբոնը Մադրիդի հետ և այսօր էլ հիշեցնում է գյուղի պատմական կարևորության մասին։

Այսօր Բարսա դ’Ալվան հիասքանչ վայր է նրանց համար, ովքեր փնտրում են խաղաղություն, բնություն ու լավ գինի։ Այցելուները գալիս են տեսնելու շքեղ խաղողի այգիները, վայելելու տեղական պորտվեյնը և զբոսնելու հին երկաթուղային գծի երկայնքով։ Մերձակայքում կարելի է տեսնել արծիվների և արագիլների բներ, իսկ օդը լցված է հազարամյա բույսերի բուրմունքով։ Սա իդեալական կանգառ է դեպի իսկական Պորտուգալիա՝ հանգիստ, հյուրընկալ և անկեղծ։

Դուրոյի հովտի սրտում խնամքով թաքնված Պինյանը հիացնում է իր խաղողի այգիներով, որոնք սփռված են տեռասաձեւ լանջերին ոլորուն գետի վրայով։ Այս փոքրիկ պորտուգալական քաղաքը, շրջապատված է գեղատեսիլ բնությամբ, համարվում է տարածաշրջանի գլխավոր գինեգործական կենտրոններից մեկը և ընդգրկված է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության ցուցակում։ Այստեղից սկսվում են բազմաթիվ գետային զբոսանքներ, իսկ ճանապարհորդությունը պատկերավոր Linha do Douro երկաթուղով իրական հաճույք է բնության և պատմության սիրահարների համար։

Պինյանը հայտնի է իր հյուրընկալ և իսկական մթնոլորտով․ հին երկաթուղային կայարանը, զարդարված ավանդական պորտուգալական կղմինդրով՝ ազուլեժուով, պատմում է խաղողի բերքի և գետի կյանքի մասին։ Այցելուները կարող են մնալ տեղական գինեգործարաններում (quintas), համտեսել պորտվեյն ուղիղ արտադրության վայրում և վայելել արևամուտները՝ արտացոլված գետի ջրերում։ Սա իդեալական վայր է նրանց համար, ովքեր փնտրում են հանգիստ և մշակութային հանգիստ՝ շրջապատված բնությամբ։

Դուրոյի հովտի սրտում խնամքով թաքնված Պինյանը հիացնում է իր խաղողի այգիներով, որոնք սփռված են տեռասաձեւ լանջերին ոլորուն գետի վրայով։ Այս փոքրիկ պորտուգալական քաղաքը, շրջապատված է գեղատեսիլ բնությամբ, համարվում է տարածաշրջանի գլխավոր գինեգործական կենտրոններից մեկը և ընդգրկված է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության ցուցակում։ Այստեղից սկսվում են բազմաթիվ գետային զբոսանքներ, իսկ ճանապարհորդությունը պատկերավոր Linha do Douro երկաթուղով իրական հաճույք է բնության և պատմության սիրահարների համար։

Պինյանը հայտնի է իր հյուրընկալ և իսկական մթնոլորտով․ հին երկաթուղային կայարանը, զարդարված ավանդական պորտուգալական կղմինդրով՝ ազուլեժուով, պատմում է խաղողի բերքի և գետի կյանքի մասին։ Այցելուները կարող են մնալ տեղական գինեգործարաններում (quintas), համտեսել պորտվեյն ուղիղ արտադրության վայրում և վայելել արևամուտները՝ արտացոլված գետի ջրերում։ Սա իդեալական վայր է նրանց համար, ովքեր փնտրում են հանգիստ և մշակութային հանգիստ՝ շրջապատված բնությամբ։

Դորու տարածաշրջանի խաղողի այգիների մեջ թաքնված Լևերինյու ճանապարհ է առաջարկում այն զբոսաշրջիկներին, ովքեր ցանկանում են հայտնվել իսկական պորտուգալական իդիլիայում։ Սա իդեալական վայր է նրանց համար, ովքեր փնտրում են հանգստություն, բնություն և անխտիր զբոսանքներ կանաչ լեռների արանքում։ Այստեղ տիրում է խաղաղություն, որն ընդհատվում է միայն տերևների սլացքով և տեղական գինու բաժակների ծեփոցով, որը պատրաստվում է հենց մոտակա տարածքում։

Լևերինյու իդեալական վայր է նրանց համար, ովքեր գնահատում են գյուղական Պորտուգալիայի իսկական մթնոլորտը՝ առանց վազվզելու, սակայն՝ լի կյանքով։ Մոտակա խաղողի այգիներում կարելի է համտեսել եզակի պորտվեյն տեսակներ, իսկ տեղական երթուղիներով քայլելու ընթացքում վայելել Դորու գետի տեսարանները, որի ջրերը պտտվում են արևածագերի, կարծես հայելիում։ Այս անկյունը ստեղծված է ոգեշնչման, վերականգնման և կյանքի պարզ ուրախություններից իսկապես վայելելու համար։

Դորու տարածաշրջանի խաղողի այգիների մեջ թաքնված Լևերինյու ճանապարհ է առաջարկում այն զբոսաշրջիկներին, ովքեր ցանկանում են հայտնվել իսկական պորտուգալական իդիլիայում։ Սա իդեալական վայր է նրանց համար, ովքեր փնտրում են հանգստություն, բնություն և անխտիր զբոսանքներ կանաչ լեռների արանքում։ Այստեղ տիրում է խաղաղություն, որն ընդհատվում է միայն տերևների սլացքով և տեղական գինու բաժակների ծեփոցով, որը պատրաստվում է հենց մոտակա տարածքում։

Լևերինյու իդեալական վայր է նրանց համար, ովքեր գնահատում են գյուղական Պորտուգալիայի իսկական մթնոլորտը՝ առանց վազվզելու, սակայն՝ լի կյանքով։ Մոտակա խաղողի այգիներում կարելի է համտեսել եզակի պորտվեյն տեսակներ, իսկ տեղական երթուղիներով քայլելու ընթացքում վայելել Դորու գետի տեսարանները, որի ջրերը պտտվում են արևածագերի, կարծես հայելիում։ Այս անկյունը ստեղծված է ոգեշնչման, վերականգնման և կյանքի պարզ ուրախություններից իսկապես վայելելու համար։

Порту является вторым по величине городом Португалии после Лиссабона и одним из крупных городских районов Пиренейского полуострова. Население самого города составляет 237 591 человек, а в столичном районе Порту, который выходит за административные пределы города, проживает 1,9 миллиона человек (2011 год) на площади 2 395 км2 (925 кв. Миль), что делает его вторым самый большой городской район в Португалии. Он признан глобальным городом гамма-уровня Исследовательской группой по глобализации и глобальным городам (GaWC), единственным португальским городом, кроме Лиссабона, который был признан глобальным городом.

Расположенный вдоль устья реки Дору на севере Португалии, Порту является одним из старейших европейских центров, и его историческое ядро ​​было объявлено ЮНЕСКО объектом Всемирного наследия в 1996 году. Западная часть его городской территории простирается до береговой линии Атлантического океана. Его поселение датируется много веков, когда он был форпостом Римской империи. Его объединенное кельтско-латинское имя, Portus Cale, было названо происхождением названия «Португалия», основанного на транслитерации и устной эволюции от латыни. На португальском языке название города пишется с определенной статьей  о Порту ; следовательно, его английское название произошло от неправильного толкования устного произношения и упоминается как  Опорто  в современной литературе и многими ораторами.

Порту является вторым по величине городом Португалии после Лиссабона и одним из крупных городских районов Пиренейского полуострова. Население самого города составляет 237 591 человек, а в столичном районе Порту, который выходит за административные пределы города, проживает 1,9 миллиона человек (2011 год) на площади 2 395 км2 (925 кв. Миль), что делает его вторым самый большой городской район в Португалии. Он признан глобальным городом гамма-уровня Исследовательской группой по глобализации и глобальным городам (GaWC), единственным португальским городом, кроме Лиссабона, который был признан глобальным городом.

Расположенный вдоль устья реки Дору на севере Португалии, Порту является одним из старейших европейских центров, и его историческое ядро ​​было объявлено ЮНЕСКО объектом Всемирного наследия в 1996 году. Западная часть его городской территории простирается до береговой линии Атлантического океана. Его поселение датируется много веков, когда он был форпостом Римской империи. Его объединенное кельтско-латинское имя, Portus Cale, было названо происхождением названия «Португалия», основанного на транслитерации и устной эволюции от латыни. На португальском языке название города пишется с определенной статьей  о Порту ; следовательно, его английское название произошло от неправильного толкования устного произношения и упоминается как  Опорто  в современной литературе и многими ораторами.